“Niedaleko pada jabłko” to najnowsza powieść Liane Moriarty pokazująca, że z rodziną to dobrze… wychodzi się na zdjęciach. Wszyscy znamy to powiedzenie – bo choć rodzice i rodzeństwo powinni być nas najbliższymi osobami, to w relacjach z nimi bywa naprawdę różnie. Niewielu jest szczęściarzy, którzy mogą pochwalić się fantastyczną rodziną, na której mogą polegać. Większość osób oddala się od domu rodzinnego coraz bardziej od momentu dorastania. Z czasem, gdy zakładamy swoją rodzinę, mniej jest tych chwil poświęconych rodzicom, braciom, siostrom… Podobnie jest w przypadku rodziny Delaney’ów. Mimo że wszyscy mają ich za wzór i ideał, tak naprawdę w tej szalonej machinie wiele elementów jest już popsutych…

“Oberża na pustkowiu” to kolejna perełka, która zasiliła szeregi niepowtarzalnej serii butikowej od Wydawnictwa Albatros. Nic dziwnego, że tak szybko zyskała miano “bestsellera” księgarni internetowej Tania Książka. Te boskie wydania rozchodzą się niczym ciepłe bułeczki!

Daphne du Maurier po raz kolejny funduje swoim czytelnikom niepowtarzalny klimat: ziąb, który przenika do szpiku kości, angielską mżawkę i zasnute mgłą wrzosowiska. Czy istnieje lepsze miejsce dla tajemniczej oberży, na zapleczu której dzieje się dużo zła?

“Sklepy cynamonowe” były moją lekturą szkolną w czasach liceum. W przeciwieństwie do “Pani Bovary” , o której pisałam ostatnio, nie polubiłam się z tą książką. Teraz postanowiłam sięgnąć po nią ponownie, aby sprawdzić, czy odbiorę ją w ten sam sposób i czy wrażenia będą te same. Te dziesięć lat temu wydawała mi się… no cóż – przyznam wprost: zawiła i przede wszystkim… NUDNA! Teraz, podczas drugiego czytania, zachwyciłam się poetyckością świata i języka Bruno Schulza. Z ogromną przyjemnością przeczytam ją jeszcze kolejny i kolejny raz, bo wiem, że wtedy znów odkryję w niej coś nowego.

“Smutek i rozkosz” to powieść smutna i zabawna – tak przynajmniej informuje nas okładka. Ten opis właśnie zachęcił mnie do przeczytania książki. Nie ma lepszego połączenia, niż “słodko-gorzkie” nastrój, w którym łzy mieszają się z uśmiechem, radość z nostalgią, a tęsknota z rozpaczą. Pod tym kryje się jednak coś głębszego, bowiem “Smutek i rozkosz” to opowieść o nieszczęśliwej kobiecie, zmagającej się z chorobą psychiczną.

“Panią Bovary” czytałam po raz pierwszy w liceum. Była to jedna z moich ulubionych lektur szkolnych. To taka powieść, która się nie starzeje i pomimo upływu czasu czytelnicy wciąż odnajdują w niej siebie – jak w zwierciadle. Dzięki nowemu wydaniu od Wydawnictwa Marginesy miałam okazję odświeżyć sobie tę lekturę i sprawdzić, czy dalej mnie zachwyca. Nie mogło być inaczej – to piękna, choć momentami bardzo bolesna powieść.

“Gdzie jesteś, piękny świecie?” to książka, którą pierwszy raz dostrzegłam na bookstagramie. Nie czytałam wcześniej nic tej autorki, a same “ochy” i “achy” zachęciły mnie, by sięgnąć właśnie po ten tytuł. Muszę przyznać, że jest boski! No przecież nie możecie się ze mną nie zgodzić. W tym pytaniu: “gdzie jesteś piękny świecie?” kryje się jakaś nutka tęsknoty, nostalgii i smutku. I tak właśnie sobie tę powieść wyobrażałam. Delikatną i ulotną, taką, co to nie jedną łzę z oka uroni. Jednak to nie to – nie ten kierunek. Powieść Sally Rooney obfituje we wszystko, tylko nie w tę subtelność, o jakiej marzyłam.

“Duchy z miasteczka Demmin” to kolejna propozycja od Wydawnictwa Książkowe Klimaty oraz Artrage. Uwielbiam ich za to, że dają możliwość poznawania literatury niepopularnej, takiej, która nie mieści się w zamkniętych schematach.

“Duchy z miasteczka Demmin” właśnie takie są. Sama powieść zainteresowała mnie opisem na okładce. Głównym tematem tej książki miało być zbiorowe samobójstwo, które mieszkańcy Demmin popełnili w 1945 roku, uciekając przed Armią Czerwoną. Okazało się jednak, że moje oczekiwania całkowicie rozminęły się z rzeczywistością i fabułą przekazaną w książce. Czy jestem zawiedziona? Zdecydowanie nie. Mimo tego powieść mi się podobała, choć jest zupełnie inna, niż myślałam, że będzie.

“Żywe morze snów na jawie” to druga książka Richarda Flannagana, po którą sięgam (sprawdź również moją recenzję “Pierwszej osoby“). Byłam jej bardzo ciekawa, ze względu na tematykę, którą porusza. Autor zgrabnie przeplata z fabułą problemy współczesnego świata, pobudzając czytelników do refleksji. To taka powieść, w której każdy z nas ma szansę dojrzeć cząstkę siebie, utożsamić się z bohaterami i ich uczuciami. Jest przejmująco smutna i pod pewnym względem niewygodna, bo każe nam szeroko otworzyć oczy.