Pierwszy tydzień stycznia już prawie za nami, to zatem idealny moment na książkowe podsumowanie 2022 roku. Prywatnie ten rok był dla mnie najlepszym, odkąd istnieję – serio! Zdarzyło się mnóstwo fantastycznych rzeczy, o paru z nich Wam opowiem, ale jak zwykle – skupimy się na książkach. To w końcu Literatura, taka pisana przez duże “L”, jest tutaj najważniejsza – nie będę jej wchodzić w paradę.

Jeśli lubicie podsumowania, jesteście ciekawi moich opinii na temat przeczytanych książek i chcecie poznać moje plany na 2023 rok, zachęcam do pozostania na tej stronie nieco dłużej.

Byłam dzieckiem, które nienawidziło czytać, dopóki w moim życiu nie pojawiły się dwie książki. Pamiętam, jak pewnego niedzielnego popołudnia, kiedy bardzo mi się nudziło, siostra kazała mi przeczytać książkę. Nie chciałam, marudziłam, ale ostatecznie z braku laku zaczęłam lekturę „Lassie wróć”. Ta była pierwsza. Kolejne wydarzenie, które dobrze utkwiło mi w pamięci to wyprawa do biblioteki i wzięcie ze sobą „Pięknej i bestii”. Zamknęłam się na cały dzień w pokoju i czytałam, dopóki nie dobrnęłam do końca.

Dziś mam okazję przedstawić Wam wpis wyjątkowy – zapraszam Was na rozmowę z młodym, ciekawym głosem polskiej literatury.

Jacek Piekiełko to autor kryminałów, thrillerów i horrorów. Jego debiutem było opowiadanie “Czarny lęk pada”, ja z kolei miałam okazję poznać bliżej jego twórczość dzięki serii z komisarzem Luboszem – książkom: “Wymazani” oraz “Niewidoczni”. Ich recenzje znajdziecie na moim blogu.

Miałam też to szczęście, że poznałam Jacka prywatnie, podczas spotkania integracyjnego z pracy. Jacek kiedyś pracował w firmie, w której i ja do niedawna pracowałam. Od słowa do słowa doszliśmy do tego, że zrecenzuję jego książki, a właśnie podczas ich czytania narodził się pomysł takiej rozmowy, wywiadu. Dzięki temu i Wy, i ja mamy okazję lepiej poznać autora.

Zapraszam do przeczytania i życzę udanej lektury!

Są takie książki, które czytamy w wyjątkowych okolicznościach i od tego czasu, już zawsze będziemy je kojarzyć z nimi – z konkretnym miejscem, osobą czy czasem. Gdy tylko pomyślę o jednej z takich książek, przenoszę się do czasu, gdy ją czytałam. Zazwyczaj są to miłe wspomnienia, dlatego dziś chciałabym opowiedzieć Wam o książkach, które na zawsze będą mi się kojarzyć z latem.

Być może właśnie narodził się w mojej głowie pomysł, na nową akcję czytelniczą… Muszę przyznać, że taka zabawa bardzo mi się spodobała. W maju namawiałam Was, aby czytać te lektury, które zalegają na naszych domowych półkach. Był to czas kwarantanny, kiedy większość bibliotek pozostawała zamknięta, a więc i dostęp do kultury utrudniony. Uznałam, że warto w końcu ruszyć coś z tych “stosów hańby”. Mój okazał się z resztą nie taki duży, ale udało mi się przeczytać z niego parę książek.
W czerwcu, kiedy w końcu otwarto biblioteki, postanowiłam aktywnie z nich korzystać. To podsunęło mi pomysł, aby opowiedzieć Wam o książkach, które chciałabym skompletować w swojej biblioteczce. Być może w lipcu będziemy czytać (i kupować) właśnie takie książki? Zapraszam Was do przeczytania najnowszego artykułu na blogu.

Wizyta w bibliotece w czasach pandemii?! Brzmi niewiarygodnie, ale muszę przyznać, że od kiedy zamknięto wszelkie instytucje książkowe, moje domowe zapasy książek bardzo się uszczupliły. Nie miałam ich zresztą wcale aż tak dużo, bo nie naliczyłam nawet 20 książek. Raczej nie jestem z tych osób, które kupują książki na zapasach. To, co dostaję do recenzji czytam na bieżąco i opisuję na blogu. Jeśli ktoś bliski podaruje mi książkę, też staram się przeczytać ją w miarę szybko… Jak więc sami widzicie, bardzo brakowało mi biblioteki! W maju zrobiłam akcję na moim blogu, która polegała na tym, że czytałam te książki, które miałam w domu. Ale jak pewnie sami z doświadczenia wiecie, nie zawsze tak się da. Czasem po prostu na pewne książki musi przyjść odpowiedni czas i ochota… Dlatego, gdy tylko ogłosili otwarcie bibliotek, natychmiast popędziłam do mojej. Dziś opowiem Wam, jak wygląda wizyta w bibliotece w czasach pandemii.

Lubię rzeczy proste. Nawet bardzo proste. Doceniam kubek gorącej herbaty, smaczny posiłek, dobrą książkę. Taki był dla mnie rok 2019. Być może nie czułam tego z każdym mijającym dniem czy miesiącem, ale patrząc z perspektywy czasu w 2019 roku udało mi się dokonać wielu dobrych rzeczy. Małych rzeczy. Takich, które cieszą najbardziej. Dziś chciałabym podsumować ten rok – przede wszystkim dla siebie, ale i dla Was. Bo 2019 był dobrym rokiem, i oby takich więcej.

Choć wciąż ciężko jest mi się pogodzić z odejściem lata muszę przyznać, ze lubię październik. Październik to ładny miesiąc. Pełen kolorowych liści, ostatnich słonecznych dni i moich urodzin.
A co będziemy czytać w październiku? Ciekawych zapowiedzi literackich jest mnóstwo. Ciekawe czy starczy czasu na czytanie