Odpuszczania sobie trzeba się nauczyć. Długo mi zajęło, aby zrozumieć, że nic nie muszę, a co najwyżej mogę. Również w kontekście czytania. Myślę, że każdy bloger książkowy wpada w pewnym momencie swojej pracy w taki wir, kiedy zaczyna brać na swoje barki za dużo. Czytanie po to tylko, by zrecenzować, po jakimś czasie staje się męczarnią. Dlatego też w wakacje postanowiłam trochę odpuścić. Odpocząć. Czytać dla siebie, a nie dla bloga, czy współprac. To zaowocowało tym, że sięgnęłam w końcu po książki, które chciałam przeczytać od bardzo dawna. Poznałam fascynujące historie, o których zaraz Wam opowiem.

Retro książki, czyli jakie?!
Zawsze powtarzałam, że blogowanie o książkach jest ogromnym dobrodziejstwem. I będę w tym stwierdzeniu nieco samolubna, bowiem to dobrodziejstwo jest w szczególności dla mnie, nie dla Was. To mnie Wydawnictwa obdarzają zaufaniem, przesyłając mi egzemplarze książek i pozwalając o nich napisać. To ja mogę podzielić się swoją opinią w sieci – znaleźć tym samym ludzi, którzy myślą podobnie jak ja. Domyślacie się jednak z pewnością, że wszystko ma swoje dobre i złe strony i czasem może zdarzyć się tak, że moneta upadnie orłem do dołu.

Masz już pomysł na swój walentynkowy prezent dla książkoholika?
Znalezienie idealnego prezentu dla drugiej połówki nie jednej osobie może spędzić sen z powiek. Sprawa staje się troszeczkę łatwiejsza, gdy nasza druga połówka lubi… czytać książki. No dobrze, ale to, że ktoś czyta, to przecież jeszcze nie żaden konkret… Jak dowiedzieć się, którą książkę ta osoba chciałaby akurat dostać? Bo przecież jeżeli ktoś sam często kupuje sobie książki (albo je dostaje), a dodatkowo w rozmowach wymienia kilkanaście tytułów – łatwo o pomyłkę. A może by tak kupić książkowy gadżet? Ale jaki? Zakładkę? To chyba zbyt banalne?
Właśnie z okazji walentynek przygotowałam dla Was zestawienie 5 najciekawszych pomysłów na walentynkowy prezent dla książkoholika. Jesteście ciekawi? Do dzieła!

Była już część pierwsza i część druga. W sumie znalazłam dla Was aż 26 ciekawostek o pisarzach. Czas i na część trzecią, choć jestem pewna, że ten cykl jeszcze się pojawi. Wszak każda nowa książka obnaża przed nami nowe tajemnice i zaprasza do zwiedzenia nowego, fascynującego kraju… Dziś krócej, za to jeszcze ciekawiej… No to co? Nie ma co zwlekać, zaczynajmy! Czas zobaczyć, co tam w trawie piszczy Oto kolejne 13 ciekawostek o pisarzach

Robienie list książkowych na Nowy Rok i wakacje w moim przypadku nic nie daje. Wybieram książki, które naprawdę chcę przeczytać i to od bardzo dawna, ale w zalewie egzemplarzy recenzenckich i braku czasu, jakoś nie udaje mi się po nie sięgnąć. Wyobraźcie sobie, że 2 lata temu pisałam, że w lato przeczytam “Lśnienie”. I wiecie co? Przeczytałam je dopiero teraz! Lepiej późno niż wcale, ale i tak ten fakt napawa mnie lekkim zniesmaczeniem. Na co więc robić listy i planować lektury, skoro życie weryfikuje plany? W tym roku postanowiłam zmienić podejście i zamiast wypisać dokładnie listę książek, z którymi chcę się zapoznać, wybrałam 10 autorów, po których sięgnę.

Nie lubię podsumowań. Nigdy nie wiem, co w nich napisać. W tym roku jest gorzej, bo i rok 2018 był dla mnie życiowo trudniejszy, a czytelniczo mniej obfity. Był to też rok zmian, ale pomimo tego, co było w nim złe, były też i dobre rzeczy, takie, o których będę pamiętać już zawsze. Choć wydawało mi się, że od zawsze rozumiem znaczenie słów “chcieć to móc”, tak naprawdę dopiero w drugiej połowie 2018 roku wcieliłam to postanowienie w życie. Podjęte decyzje, a także ogrom stresu im towarzyszący sprawiły, że czasu na książki było mniej. Kiedy już pojawiała się chwila, w której mogłabym poczytać, albo byłam zbyt zdenerwowana, albo zbyt zmęczona, by zanurzyć nos w lekturze… W związku z tym z bólem serca muszę przyznać, że o ile w 2017 roku przeczytałam aż 100 książek, tak w 2018 było ich niemalże o połowę mniej, bo 59… Dla niektórych “tylko”, dla innych “aż”. Ale przecież liczy się jakość, a nie ilość, prawda?

Życie toczy się w różny sposób – raz jak ten kamień pchany przez Syzyfa pod górkę, a raz wręcz odwrotnie – ucieka nam z tej góry, a my zaraz w ślad za nim toczymy się i niby jesteśmy szczęśliwi, niby się śmiejemy, ale przy okazji gdzieś, o jakieś drobne wzniesienia i kamienie na drodze, się poobijamy. Dopiero gdy znowu staniemy na prostej drodze oddychamy z ulgą, uff! Udało się. Nareszcie chwila oddechu.

Żyłam sobie tym swoim życiem kompletnie poświęconym książkom czasem i do tego stopnia, że nie zauważałam otaczającej mnie rzeczywistości. Tymczasem trzeba było dorosnąć, a to już przecież jest wyzwanie. Mogłabym Wam opowiedzieć tę historię w ten właśnie sposób – jak bajkę. Ale ostatecznie bajki niewiele mają wspólnego z dorastaniem, więc opowiem Wam po prostu historię. Tym samym wyjaśnię, dlaczego zniknęłam na ponad 2 miesiące i dlaczego już nigdy nie powrócę pod ówcześnie znanym Wam kształtem.

Ta opowieść zacznie się jak bajka, bo też magii jest w niej niemało. Usiądźcie więc wygodnie, z kubkiem parującej herbaty w jednej dłoni i maślanym ciastkiem w drugiej, i razem ze mną przenieście się w świat wyjątkowych książek, cudownych znalezisk, bezcennych, choć porzuconych przez innych, z których każda jest na wyciągnięcie ręki. Brzmi intrygująco? Zatem posłuchajcie…