“Ruchome święto” – zapragnęłam zwiedzić Paryż dzięki tej książce. Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że Paryż Hemingwaya nijak ma się do tego współczesnego, ale to nie zmienia faktu, że zdołał rozkochać mnie w tym mieście. Czytałam już wcześniej “Zaś słońce wschodzi“, jednak “Ruchome święto” dopiero mnie urzekło. Proza Hemingwaya ma w sobie pewną magię, dzięki której pisanie o najzwyklejszych rzeczach wywołuje ciepło na sercu.

“Ruchome święto” jest bardzo osobistą książką autora –  opowiada o pierwszych latach pobytu w Paryżu i rozstaniu z żoną.

“Kozioł ofiarny” to kolejna perełka w serii butikowej Wydawnictwa Albatros. Przeczytałam już parę książek Daphne du Maurier i żadna z nich mnie nie zawiodła. Co prawda “Oberża na pustkowiu” pozostawiła we mnie niedosyt i podobała mi się mniej, niż inne dotychczas przeczytane, ale byłam pewna, że “Kozioł ofiarny” to naprawi.

Czy kiedykolwiek pomyśleliście o tym, że chcielibyście choć na chwilę zamienić się z kimś rolami? Wyjść z własnej skóry, zostawić swoje problemy za sobą i spróbować życia, które wiedzie ktoś inny? Tym bardziej, jeśli to życie wydaje się o wiele przyjemniejsze: bez trosk, wymagań innych, proste i nieskomplikowane – idealne by na chwilę odpocząć od siebie samego. Brzmi pięknie, prawda? Ale jest jeden szkopuł: aby zamienić się rolami musielibyście spotkać… sobowtóra! To właśnie dzieje się w powieści “Kozioł ofiarny”, którą miałam przyjemność przeczytać i zrecenzować dzięki księgarni internetowej Tania Książka.

“Ghostland. Ameryka i jej nawiedzone miejsca” to niezwykła podróż do najmroczniejszych miejsc Ameryki w poszukiwaniu zjawisk nadprzyrodzonych. Opowieści o duchach znamy i lubimy (choć trochę) wszyscy. Jako dzieci przekazywaliśmy je sobie z zafascynowaniem, jako nastolatkowie trochę się z nich śmialiśmy, teraz już w nie nie wierzymy. Są jednak na świecie miejsca, w których podobno straszy… Ludzie doświadczają w nich dziwnych stanów, przedmioty magicznie zmieniają swoje miejsca, a ich historia często zawiera wiele niewyjaśnionych luk.

Colin Dickey wybiera się w niezwykłą podróż, której celem są właśnie tytułowe nawiedzone miejsca Ameryki. Czy odnajdzie tam duchy, w które ludzie wierzą od setek lat? Jakie historie i opowieści chcą nam przekazać te opuszczone budynki, stare domostwa, szpitale psychiatryczne czy nawet… ulice miast?

“To przez ten wiatr” to powieść wyjątkowa. Już po przeczytaniu samego opisu przekonacie się o tym. Głównymi bohaterami są tutaj Henryk Sienkiewicz i Helena Modrzejewska. Jakub Nowak wrzuca ich wprost w kalifornijski wir, buduj western, jakiego nie znacie. Trafne jest określenie “literacki dynamit”, które pojawia się na okładce książki. Ta powieść wywoła jeszcze sporo szumu i zamieszania, bo choć oparta na faktach, pozostawia furtkę dla wyobraźni. Jak potoczyłaby się historia, gdyby losy bohaterów potoczyły się ciut inaczej? Ostrzegam jednak, że w tej powieści nie występuje ten Sienkiewicz, którego znacie ze szkolnych lektur. To nie ten sztywny pan – nie ukrywajmy, że takie mamy przecież o nim zdanie – który napisał trylogię. To mężczyzna z krwi i kości, z planami, marzeniami, pragnieniami, ambicjami, zakazaną miłością w tle i z kompleksami. Za tymi klasykami, które stoją na półkach w bibliotece, kryją się fascynujące postaci, o czym skutecznie przekonuje nas Jakub Nowak.

“Gdzie śpiewają raki” to jedna z najpopularniejszych książek na polskim bookstagramie tej jesieni! Bardzo lubię sięgać po tak hucznie polecane powieści i sprawdzać “co w trawie piszczy”. Tak właśnie było z “Gdzie śpiewają raki”, o której ponownie głośno zrobiło się za sprawą ekranizacji. To opowieść o współczesnym Mowglim w spódnicy – dziewczynie nie pasującej do świata i cywilizacji, wychowanej przez faunę i florę. Krążą o niej setki opowieści, a żadna z nich nie jest nawet w połowie bliska prawdy…

Wśród nowości września ukazała się między innymi “Wyspa drzew” tureckiej autorki. Elif Shafak jest jedną z moich ulubionych pisarek i z ogromną ciekawością sięgam po kolejne jej książki. Trochę ze strachem, bo mam wrażenie, że po przeczytaniu “10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie” żadna nie będzie już tak dobra… Ale również z fascynacją, bo czuję się na tym gruncie bezpiecznie – uwielbiam pióro autorki i wiem, co może mi zaoferować. Po wakacjach spędzonych w Grecji z przyjemnością przeniosłam się na Cypr wraz z najnowszą powieścią “Wyspa zaginionych drzew”, gdzie jedną z głównych bohaterek jest… figa!

Shafak po raz kolejny udowadnia, że podróż w celu poznania własnych korzeni bywa bolesna. Jak wydobyć na powierzchnię tematy, o których starsze pokolenie woli już zapomnieć? Czy czas rzeczywiście leczy rany i czy po wielu latach zwaśnione narody są w stanie się połączyć w braterskiej miłości? W jaki sposób posklejać w całość rozbitą rodzinę?

“Rów Mariański” to powieść krótka, ale bardzo intensywna. Ma zaledwie 270 stron, ale ładunek emocjonalny, jaki ze sobą niesie, jest ogromny. Stawiam ją bardzo wysoko w swoim prywatnym rankingu najważniejszych książek 2022 roku. Porusza ważne tematy, z którymi – jeśli się jeszcze nie borykaliśmy – na pewno przyjdzie nam się spotkać. Śmierć jest częścią życia i nie przejdzie obok nas obojętnie. Chcąc, nie chcąc, prędzej czy później będziemy musieli stawić jej czoła i oddać swoich najbliższych…

Nigdy nie sądziłam, że powieść o żałobie i utracie najważniejszej osoby w życiu może być jednocześnie zabawna i podnosząca na duchu. Szkoda, że nie została wydana wcześniej – w momencie, kiedy i ja straciłam kogoś bardzo ważnego. To książka, która uczy, bawi, pociesza i wzrusza. Wszystko, czego potrzebujecie, zapisane jest na tych 270 stronach.

“Ludzie stamtąd” to książka, która była dla mnie nie lada wyzwaniem. Uwielbiam tematykę wsi w literaturze polskiej. Moją ulubioną lekturą szkolną i do dziś jedną z ulubionych powieści są “Chłopi”. Czytałam parę razy w życiu i zawsze z tym samym zachwytem. Natomiast tutaj nie zaiskrzyło. Być może winna jest temu forma – nie przepadam za opowiadaniami, mimo że co jakiś czas po nie sięgam, próbując się przełamać. Nie zżyłam się z bohaterami, nie wczułam w klimat. Dlatego też bardzo długo zwlekałam z recenzją tej książki – musiałam ją “przetrawić” i poukładać sobie w głowie.

Jeżeli jesteście fanami ambitnych lektur i lubicie wracać do klasyki literatury polskiej – czytajcie dalej.