“Zaś słońce wschodzi” jest pierwszą powieścią Ernesta Hemingwaya. Wydano ją w 1926 roku i wywołała wówczas sensację towarzyską, choć opinie krytyków były dość rozbieżne. Powieść dostarczyła wiele wzorców i inspiracji dla czytelników i pisarzy. Do dziś, jest uważana, za jedną z najważniejszych książek Hemingwaya.

“Miasteczko Middlemarch” to kolejny klasyk na mojej półce. Kto jest ze mną trochę dłużej ten wie, że często i chętnie sięgam po takie powieści.  Tu skusiła mnie nie tylko klasyka, ale przede wszystkim klimat małego miasteczka! Uwielbiam powieści, których akcja dzieje się na prowincjach, gdzie wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą… Gdzie z pozoru zieje nudą, życie toczy się niespiesznie, ale tak naprawdę to kocioł, który aż kipi od skandali i tajemnic! Dokładnie takie jest Middlemarch – niepozorne i spokojne, ale tak naprawdę kryje w sobie coś więcej…

Opowiadania ze zbioru “Proszę państwa do gazu” pamiętam jeszcze z licealnych czasów. Poza szkołą nie miałam okazji poznać innych jego tekstów, dlatego cieszyłam się na to ponowne spotkanie. Oczywiście zdawałam sobie sprawę z tego, że będzie to ciężka przeprawa. O wiele łatwiej czyta mi się powieści inspirowane wojennymi wydarzeniami, niż prawdziwe przeżycia ludzi, którzy przez to piekło przeszli. Powieści dopuszczają dozę fantazji i nierealności, natomiast przeżycia i relacje trzeba przyjmować na chłodno i bardzo trudno po nich normalnie funkcjonować. Tym bardziej, jeśli pisane są właśnie takim językiem – chłodnym, pozbawionym emocji. Wciąż nie mogę w to uwierzyć, że to ludzie ludziom zgotowali ten los, że to, o czym autor pisze, wydarzyło się i to wcale nie tak dawno… Jestem jednak zdania, że takie książki TRZEBA czytać, mimo że są niewygodne – by wiedzieć i nie dopuścić do tego, by wydarzyło się to ponownie.

“Zapomniany ogród” to niezwykła, pełna magii i uroku opowieść o powrocie do przeszłości, poszukiwaniu siebie i próbie rozwikłania rodzinnej tajemnicy. Kim byśmy byli bez własnych korzeni? I jaką cenę jesteśmy gotowi zapłacić, by dowiedzieć się, jak daleko sięgają?

Kate Morton zachwyciła mnie swoim piórem w powieści “Milczący zamek“, dlatego gdy tylko dowiedziałam się o wznowieniu kolejnej perełki w serii butikowej, wiedziałam, że muszę ją przeczytać! (Nie jest z resztą tajemnicą, że bardzo lubię książki wchodzące w ten cykl, więc tę nowość po prostu musiałam poznać!). Powieść ma ten klimat, który cenię sobie najbardziej: starego dworu, mrocznej tajemnicy, przemilczanych zbrodni, ludowych opowieści. Tłem dla niej jest stara dobra Anglia ze swą dostojnością i mgłami, które przerażają nawet tych najbardziej odważnych.

“Księga dżungli” to dla wielu z nas jedna z najważniejszych historii z dzieciństwa. Z ogromną przyjemnością wróciłam do niej, odkrywając – wcale nie bez zaskoczenia – jak bardzo różni się od znanej bajki Disneya. Za to właśnie uwielbiam książki – za pokazywanie zupełnie innej perspektywy, a czasem wręcz zgoła innej historii. To nie jest błaha i sielankowa opowieść o chłopcu, żyjącym w dżungli. To brutalna, pełna zwrotów akcji opowieść o oddaniu, braterstwie, lojalności, zemście i wolności.

Po przeczytaniu prawdziwej historii Mowgliego bohater ten stał się dla mnie jednym z najważniejszych w życiu.

“Portret w sepii” to druga część cyklu “Dom duchów” autorstwa chilijskiej pisarski Isabel Allende. Uwielbiam sagi rodzinne, tym bardziej, jeśli tłem dla wydarzeń jest Ameryka Południowa. Wielokrotnie powtarzałam już, że winny temu jest Gabriel Garcia Marquez – to on rozkochał mnie w realizmie magicznym i ten południowoamerykańskiej otwartości na drugiego człowieka. Po taką literaturę sięgam w ciemno – jestem pewna jej wysokiej jakości i gwarantowanej literackiej uczty. Tak też było tym razem. Co więcej – znałam już bohaterów z poprzednich części, więc cieszyłam się na ponowne spotkanie z nimi.

“Cztery muzy” to opowieść o wyjątkowych kobietach, które były natchnieniem dla Egona Schielego. Tak samo odważne i kontrowersyjne, jak on inspirowały go w życiu i w malarstwie. Dzięki tej książce te barwne postaci w końcu mogą wyjść z cienia, który rzucał na nie geniusz Schielego. Adele, Edith, Wally i Gertrude – charyzmatyczne, pełne pasji, miłości i nieszczęścia. Żadna z nich nie wyszła cało z własnej obsesji na punkcie Egona. Jaką historię kryją postaci z obrazów Egona Schielego?

“Cztery muzy” to debiut literacki Sophie Haydock, za który otrzymała Impress Prize for New Writers. To również nowość w serii butikowej Wydawnictwa Albatros.

“Stary człowiek i morze” to klasyka, która została niedawno wydana przez Wydawnictwo Marginesy w nowej szacie graficznej. Jest to wspaniała okazja, by powrócić do tej lektury, bo klasyka zawsze się obroni. Ostatni raz “Starego człowieka i morze” czytałam w liceum, byłam zatem ciekawa, jak teraz, po latach, odbiorę i zrozumiem książkę.

Mam wrażenie, że sam Hemingway jest już dziś dosyć zapomniany i niedoceniany, dlatego niezwykle cieszy mnie powrót do jego dzieł. W tak pięknych wydaniach, które aż proszą się, by postawić ja na półce, jeszcze przyjemniej się go czyta.