Fiodor Dostojewski “Opowieści: Białe noce, Cudza żona, Sen wujaszka, Krokodyl”
“Opowieści: Białe noce, Cudza żona, Sen wujaszka, Krokodyl” to przepięknie wydany przez Wydawnictwo MG zbiór opowiadań Fiodora Dostojewskiego. Mam już kilka książek właśnie w tym wydaniu i muszę przyznać, że razem prezentują się jeszcze wspanialej!
Do Dostojewskiego żywię ogromny sentyment. W jego książkach zaczytywałam się w okresie licealnym. Lubię wracać do tych powieści (czy też opowiadań) teraz, po latach, bo dzięki temu mogę odkrywam je na nowo i odbieram zupełnie inaczej! Dziś opowiem Wam właśnie o jego opowiadaniach.
Fiodor Dostojewski w nowelach
Krótkie formy, jakimi są opowiadania, to idealny sposób na to, by rozpocząć swoją znajomość z autorem. Kto z Was nie czytał jeszcze nic Dostojewskiego, powinien zacząć od tej książki. Szczególnie polecam Waszej uwadze opowiadanie “Krokodyl” – ostatnie z tego zboru. Jest krótkie, zabawne, satyryczne, ale i przejmujące. Bohater opowiadania zostaje połknięty przez krokodyla, jednak podróż tę (niezbyt przyjemną – dodajmy) przez wnętrzności gada, przeżywa, ku zdziwieniu całej reszty obecnych (poza krokodylem) osób. Co z tego wyniknie?
“Białe noce” – tym razem pierwsze z opowiadań, otwierające cały zbiór, to tzw. “powieść sentymentalna”. Przedstawione tu zostają losy naiwnego marzyciela, pogrążonego we własnym świecie. Przechadzając się każdego dnia po Petersburgu, w końcu napotyka na moście kobietę. Okazuje się ona jedyną istotą, która zachce go wysłuchać…
“Cudza żona” to kolejne opowiadanie w tym zbiorze. Bohaterką jest, jak sama nazwa wskazuje, cudza żona. Jeden z mężczyzn krąży po oknami kamienicy, w której znajduje się Cudza żona, drugi z kolei – jej mąż – stara się ją przyłapać na gorącym uczynku, ale nie może się zdecydować.
“Sen Wujaszka” jest przedostatnim opowiadaniem i tym samym drugim po “Krokodylu”, które najbardziej zapadło mi w pamięci i również bardzo mi się spodobało! Bohaterem jest wujaszek, którego każdy przezywa żywą mumią. Jest zrobiony tak, by wyglądał na młodszego i zdrowszego, jednakże każdy domyśla się, co kryje się pod tą skorupą. Stary, bogaty i niespełna rozumu książę to idealna partia do ożenku. Miejscowe plotkary nie pozostawią na nim suchej nitki.
Geniusz Fiodora Dostojewskiego
Choć książki Dostojewskiego czasem bywają trudne, bez wątpienia warto po nie sięgać. To mistrz zaglądania do ludzkiej duszy, kreowania żywych bohaterów i opowiadania o uniwersalnych tematach. Jego postacie są tak bardzo ludzkie: z marzeniami, aspiracjami, pragnieniami. Są podstępni, chciwi, złośliwi, gotowi, by dążyć do celu po trupach. Ale jednocześnie znają granice i potrafią żałować, a nawet wstydzić się swojego zachowania. To świetne opowiadania, przy których nie raz uśmiejecie się do łez, otworzycie szeroko usta ze zdziwienia, a nawet się wzruszycie. Po klasykę – zwłaszcza taką – zawsze warto sięgać!
