“Nigdy, nigdy, nigdy” to książka, na którą sama raczej nie zwróciłabym uwagi… Listopad zrobiłam sobie takim miesiącem kryminalnych opowieści. Udało mi się przeczytać parę naprawdę świetnych thrillerów, które miały jednak jedną wadę: zbyt szybko się je czytało! Czytając zwykle około 100 stron dziennie, przy kryminałach byłam w stanie połknąć książkę w dzień lub w dwa. Sama nawet nie wiedziałam, kiedy przewracałam kartki, a już byłam w połowie historii… Napisałam o tym na swoim bookstagramie, a ArtRage postanowiło wysłać mi jakąś powieść, dbając o to, abym nie była skazana na żaden zastój czytelniczy. Nie wiedziałam, co to będzie za książka i w sumie dobrze – okazała się ona niespodzianką i strzałem w dziesiątkę. Dostałam powieść, którą – zaryzykuję to stwierdzenie – powinna przeczytać każda kobieta! I ta, która marzy o macierzyńskie, jak i ta, która się waha lub wie, że nigdy się na nie nie zdecyduje. Linn Strømsborg oddała tą powieścią bardzo ważny głos we współczesnej literaturze. W powieści “Nigdy, nigdy, nigdy” opowiada o możliwości dokonania wyboru przez kobiety i o sztuce życia w zgodzie z tym, co się postanowiło.

“Święta pana Misia” to idealny mikołajkowy prezent dla Waszych najmłodszych pociech lub przyjaciół. Jeśli wciąż zastanawiacie się, co kupić, to pamiętajcie, że najlepszym prezentem będzie zawsze książka! To pamiątka na długie lata, która może przechodzić z rąk do rąk. W tym przypadku dodatkową zaletę stanowią piękne ilustracje, którymi dzieci z pewnością się zachwycą. Dzięki współpracy z księgarnią internetową Tania Książka mogę Wam ją polecić.

“Ruchome święto” – zapragnęłam zwiedzić Paryż dzięki tej książce. Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że Paryż Hemingwaya nijak ma się do tego współczesnego, ale to nie zmienia faktu, że zdołał rozkochać mnie w tym mieście. Czytałam już wcześniej “Zaś słońce wschodzi“, jednak “Ruchome święto” dopiero mnie urzekło. Proza Hemingwaya ma w sobie pewną magię, dzięki której pisanie o najzwyklejszych rzeczach wywołuje ciepło na sercu.

“Ruchome święto” jest bardzo osobistą książką autora –  opowiada o pierwszych latach pobytu w Paryżu i rozstaniu z żoną.

“Kozioł ofiarny” to kolejna perełka w serii butikowej Wydawnictwa Albatros. Przeczytałam już parę książek Daphne du Maurier i żadna z nich mnie nie zawiodła. Co prawda “Oberża na pustkowiu” pozostawiła we mnie niedosyt i podobała mi się mniej, niż inne dotychczas przeczytane, ale byłam pewna, że “Kozioł ofiarny” to naprawi.

Czy kiedykolwiek pomyśleliście o tym, że chcielibyście choć na chwilę zamienić się z kimś rolami? Wyjść z własnej skóry, zostawić swoje problemy za sobą i spróbować życia, które wiedzie ktoś inny? Tym bardziej, jeśli to życie wydaje się o wiele przyjemniejsze: bez trosk, wymagań innych, proste i nieskomplikowane – idealne by na chwilę odpocząć od siebie samego. Brzmi pięknie, prawda? Ale jest jeden szkopuł: aby zamienić się rolami musielibyście spotkać… sobowtóra! To właśnie dzieje się w powieści “Kozioł ofiarny”, którą miałam przyjemność przeczytać i zrecenzować dzięki księgarni internetowej Tania Książka.

“Ghostland. Ameryka i jej nawiedzone miejsca” to niezwykła podróż do najmroczniejszych miejsc Ameryki w poszukiwaniu zjawisk nadprzyrodzonych. Opowieści o duchach znamy i lubimy (choć trochę) wszyscy. Jako dzieci przekazywaliśmy je sobie z zafascynowaniem, jako nastolatkowie trochę się z nich śmialiśmy, teraz już w nie nie wierzymy. Są jednak na świecie miejsca, w których podobno straszy… Ludzie doświadczają w nich dziwnych stanów, przedmioty magicznie zmieniają swoje miejsca, a ich historia często zawiera wiele niewyjaśnionych luk.

Colin Dickey wybiera się w niezwykłą podróż, której celem są właśnie tytułowe nawiedzone miejsca Ameryki. Czy odnajdzie tam duchy, w które ludzie wierzą od setek lat? Jakie historie i opowieści chcą nam przekazać te opuszczone budynki, stare domostwa, szpitale psychiatryczne czy nawet… ulice miast?

“To przez ten wiatr” to powieść wyjątkowa. Już po przeczytaniu samego opisu przekonacie się o tym. Głównymi bohaterami są tutaj Henryk Sienkiewicz i Helena Modrzejewska. Jakub Nowak wrzuca ich wprost w kalifornijski wir, buduj western, jakiego nie znacie. Trafne jest określenie “literacki dynamit”, które pojawia się na okładce książki. Ta powieść wywoła jeszcze sporo szumu i zamieszania, bo choć oparta na faktach, pozostawia furtkę dla wyobraźni. Jak potoczyłaby się historia, gdyby losy bohaterów potoczyły się ciut inaczej? Ostrzegam jednak, że w tej powieści nie występuje ten Sienkiewicz, którego znacie ze szkolnych lektur. To nie ten sztywny pan – nie ukrywajmy, że takie mamy przecież o nim zdanie – który napisał trylogię. To mężczyzna z krwi i kości, z planami, marzeniami, pragnieniami, ambicjami, zakazaną miłością w tle i z kompleksami. Za tymi klasykami, które stoją na półkach w bibliotece, kryją się fascynujące postaci, o czym skutecznie przekonuje nas Jakub Nowak.

“Gdzie śpiewają raki” to jedna z najpopularniejszych książek na polskim bookstagramie tej jesieni! Bardzo lubię sięgać po tak hucznie polecane powieści i sprawdzać “co w trawie piszczy”. Tak właśnie było z “Gdzie śpiewają raki”, o której ponownie głośno zrobiło się za sprawą ekranizacji. To opowieść o współczesnym Mowglim w spódnicy – dziewczynie nie pasującej do świata i cywilizacji, wychowanej przez faunę i florę. Krążą o niej setki opowieści, a żadna z nich nie jest nawet w połowie bliska prawdy…

Wśród nowości września ukazała się między innymi “Wyspa drzew” tureckiej autorki. Elif Shafak jest jedną z moich ulubionych pisarek i z ogromną ciekawością sięgam po kolejne jej książki. Trochę ze strachem, bo mam wrażenie, że po przeczytaniu “10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie” żadna nie będzie już tak dobra… Ale również z fascynacją, bo czuję się na tym gruncie bezpiecznie – uwielbiam pióro autorki i wiem, co może mi zaoferować. Po wakacjach spędzonych w Grecji z przyjemnością przeniosłam się na Cypr wraz z najnowszą powieścią “Wyspa zaginionych drzew”, gdzie jedną z głównych bohaterek jest… figa!

Shafak po raz kolejny udowadnia, że podróż w celu poznania własnych korzeni bywa bolesna. Jak wydobyć na powierzchnię tematy, o których starsze pokolenie woli już zapomnieć? Czy czas rzeczywiście leczy rany i czy po wielu latach zwaśnione narody są w stanie się połączyć w braterskiej miłości? W jaki sposób posklejać w całość rozbitą rodzinę?