“Plamka mazurka” to kolejna książka ornitologiczna, którą mogę zaliczyć do przeczytanych.  Tym razem autorem jest Polak, który pomaga nam spojrzeć na ptaki z zupełnie innej strony.

Swego czasu zrobiła się wśród czytelników i wydawnictw swoista moda na książki przyrodnicze i popularnonaukowe. O ile początkowo czytałam je nałogowo, tak z biegiem czasu poczułam pewien przesyt. Z pewnością doskonale wiecie, jak to jest – jeśli coś robi się codziennie, w końcu przestaje się nam to tak bardzo podobać. Może tak być z piosenką, która wpadła nam w ucho. Słuchanie jej po kilka razy codziennie sprawia, że ostatecznie już tak bardzo nam się nie podoba. Albo z ulubionym daniem – w końcu może nam się “przejść”. Podobnie jest z literaturą – jeśli ograniczamy się tylko do jednego gatunku, prędzej lub później ulegniemy znudzeniu.

„Artemizja” to kolejna wydana przez Wydawnictwo Marginesy powieść graficzna. O pierwszej z nich – „Neurokomiksie” – pisałam Wam już wcześniej. Tym razem czas na przedstawienie kolejnej propozycji – opowieści o niesamowicie utalentowanej kobiecie, wobec której świat pełen mężczyzn nie miał litości.

“Kiedy zapada mrok” to najnowszy zbiór opowiadań katalońskiego pisarza. Jaume Cabre oczarował nas swoim “Wyznaję” i “Głosami Pamano”. To już stało się tradycją, że co roku w maju Wydawnictwo Marginesy przedstawia polskim czytelnikom kolejne dzieła autora. Na tę przyjemność zawsze czekam z niecierpliwieniem i zawsze tęsknię za nią, gdy już się skończy.

“Neurokomiks” – powieść graficzna o mózgu.
W maju tego roku Wydawnictwo Marginesy zachwyciło swoich czytelników niezwykłą informacją. Otóż okazało się, że ot tego miesiąca w skład pozycji wydawniczych będą również wchodzić powieści graficzne i komiksy – czyli ta forma literatury, której w Polsce jest raczej mało. Jedną z pierwszych jest „Neurokomiks” – niesamowita opowieść o ludzkim mózgu.

Wacław Gluth-Nowowiejski jest jednym z ostatnim warszawskich Robinsonów. Ukrywał się pod gruzami, nie potrafiąc swojego serca oddzielić od ukochanej Warszawy. „Nie umieraj do jutra” to zbiór 7 noweli, którymi oddaje hołd tym, którzy przetrwali i tym, którzy polegli. Jedna z nich, opisująca jego traumatyczne przeżycia, upamiętnia jego przyjaciół, którym nie udało się wygrać ostatniej walki o życie i o Warszawę.

Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego śpimy? Ile czasu poświęcacie na sen? Jesteście skowronkami, które lubią wcześnie kłaść  się spać i wcześnie wstawać, czy sowami, które z kolei postępują odwrotnie – późno się kładą i późno wstają? Poświęcacie czas na odpoczynek i śpicie dobrze, czy jesteście w ciągłym biegu?

“Serce i pazur” to najnowsza książka Simony Kossak, wydana przez Wydawnictwo Marginesy.
Dotychczas czytałam dwie książki autorstwa zamieszkałej w Dziedzince Simony Kossak – ekscentryczki, która jadała obiad przy stole z dzikiem i bawiła się jak gdyby nigdy nic z rysiem. Tymi dwiema książkami były napisana z rozmachem „Saga Puszczy Białowieskiej” i druga, księga dziwów zatytułowana „O ziołach i zwierzętach”. Z początkiem marca tego roku dzięki uprzejmości Wydawnictwa Marginesy trafiła do mnie kolejna książka, poświęcona uczuciom zwierząt – „Serce i pazur”, która jest całkowicie inna, niż te dwie wyżej wymienione, z którymi miałam okazję zapoznać się wcześniej. Dlaczego?

:Mogłoby się wydawać, że w XXI wieku nie pisze się już bestiariuszy – wszak wszyscy wiemy, że zwierzęta mityczne są – no właśnie – mityczne, a próba ich odnalezienia współcześnie, jest jak przysłowiowe szukanie wiatru w polu. Chyba nikt nie wierzy już, że smoki, jednorożce, bazyliszki, pegazy czy gryfy naprawdę istnieją. Słowem: bestiariusze były pożywką dla średniowiecznych czarowników, a dziś stanowią jedynie pamiątkę po tym cudownie urozmaiconym świecie. Czy aby na pewno?
Aż strach pomyśleć, że nawet teraz – w świecie całkowitej urbanizacji i globalizacji – w dalekich zakątkach świata, za górami, lasami, a nawet w głębokich wodach oceanów kryją się współczesne potwory. Czy to możliwe?