Chociaż Poświatowską uważa się za jedną z najbardziej romantycznych poetek w historii literatury polskiej, Halina tak naprawdę miała jeszcze drugą twarz. Była zazdrosna, uparta, niejednokrotnie wredna, uszczypliwa, samolubna. Nie była – nie tak do końca – tą delikatną i porcelanową lalką, jak zwykło się ją postrzegać, tak kruchą, że przy bardziej czułym objęciu mogłaby się rozlecieć, rozbić na kawałki, ale raczej kobietą z krwi i kości, za wszelką cenę pragnącą miłości. Zresztą właśnie tak, w liście do Marioli Pryzwan określił ją Ireneusz Morawski, jako kobietę, która na zawsze i bardzo chciała być kochana, a w zamian za to dawała tak wiele – pozwalała się kochać.

Czy już wspominałam, że kocham morze? Pełne tajemnic, porywcze, nieokiełznane, dzikie. Szczególnie te wody północy, które swoim chłodem jeszcze bardziej fascynują, wydają się pełniejsze zagadek i skrywanych sekretów. A jeszcze bardziej fascynuje mnie życie załogi – statku kołyszącego się na falach, łupinki orzecha rzuconej w nieposkromiony żywioł. Co robią, jak rozmawiają, o czym marzą, dlaczego pływają i czy boją się śmierci – gdybym tylko miała okazję, wypytywałabym ich o wszystko.
Kiedyś w ręce wpadła mi książka „My, topielcy”, która zachwyciła mnie do cna, ale po niej nie trafiłam na nic marinistycznego utrzymanego w podobnym klimacie. Dopiero „Na wodach północy” okazało się przełomem, chociaż nie aż tak ogromnym, jakiego bym oczekiwała.

“Grona gniewu” to arcydzieło literatury – wspaniała powieść o wartości rodziny, o przeciwnościach w życiu człowieka, o biedzie i nędzy.

Rodzina Joadów, jak wiele innych, zmuszona przez los, porzuca strony rodzinne i wyrusza na południe. Kalifornia kusi ich pięknem i rzekomym bogactwem, ale przede wszystkim chęcią przetrwania. Tam bowiem mają znaleźć pracę, dzięki której zdołaliby przeżyć. Liczą na posadę przy zbieraniu brzoskwiń, w które obfituje kalifornijski rejon. Kalifornia jest ich ziemią obiecaną.
Praca jednak okazuje się zupełnie inna od tej, pokazanej na ulotkach. Stawki są małe, nie ma co do gęby włożyć, ludzie przymierają głodem.